Thuis

Aschwin van Loon2011, Amerika, Sanne & Puk, Vakantie

Pfff….. eindelijk thuis. Wat een dag wat een dag. Nou laat ik dan maar met het begin beginnen.

’s Morgens vroeg om 06.30 uur wakker worden met een heerlijk klotsende branding, vogeltjes die fluiten en een passerende dolfijngroep. Rustig ontbijten en dan de laatste dingen opruimen en weggooien. Rustig de camper terugbrengen naar Roadbear toen was het wachten op de transfer naar het vliegveld (LAX). We zouden rond 11.00 uur gaan, maar het werd pas 11.20 uur voordat we vertrokken door een stel domme duitsers die niet meer wisten welk hotel ze hadden geboekt in Los Angeles.

Hierdoor waren we pas om 12.15 op het vliegveld bij Terminal 2 nadat onze chauffeuse een extra rondje had gereden om ons af zetten. Wij alles uitladen en toen wilde ik mijn zonnebril verruilen voor mijn gewone bril. Ja dat had ik gedacht. Deze zat niet meer in mijn broekzak. Ik dus Roadbear bellen en hij lag gelukkig bij hun (hij wordt nu naar Nederland gestuurd via de post).

Goed nu inchecken voor de vlucht van 14.00 uur. Dat was lang wachten want er stond nog een hele rij voor de incheckbalie en wij stonden buiten te wachten. Na 45 minuten waren we eindelijk aan de beurt om in te checken. Alle koffers wegen en wat bleek de grootste koffer was 5 pond (lb) overgewicht. Volgens de domme dame achter de balie was dit 10 kg en moesten we dit er uit halen of anders was het 75 dollar. Ik probeerde heel vriendelijk te zeggen dat dit nooit 10 kg kon zijn, maar 2.5 kg maar dit kreeg ik haar niet aan het verstand (nee het was geen dom blondje maar iemand met kunstmatige intelligentie). Goed in de koffer zaten een paas schoenen en die hebben we er maar uitgehaald en daarna gezegd dat de schoenen maar liefst 10 kg wogen en nu in onze handbagage zit. Goed nu dachten we dat we van onze koffers af waren. Niets was zo waar we kregen ze gewoon terug en moesten ze zelf naar het röntgenapparaat brengen. Ook hier stond een hele lange rij en het was inmiddels 13.00 uur. Nog 1 uur voor vertrek vliegtuig.

Kwam er een lieftallige oude grondstuwardes aan die ons gebood naar een ander apparaat te gaan. Hier zei ze gewoon jullie hier vooraan en de rest moet maar wachten. Tja de wachtende mensen dachten daar anders over. Goed na wat gesteggel en gevloek waren we eindelijk onze koffers kwijt. Nog 45 minuten te gaan voor vertrek vliegtuig.

Op naar de beveiliging. Goed eindelijk gevonden, moesten we alles op de band zetten voor het volgende röntgenapparaat. Ook onze schoenen moesten we uitdoen. Wij weer wachten en toen we eindelijk al onze spullen weer terug hadden en bij de gate aankwamen hadden we nog 3 minuten over. Het was inmiddels 13.57 uur. Maar wat schetste onze verbazing en stonden nog heel veel mensen te wachten voor het vliegtuig naar Nederland. Met het zweet op onze rug konden we dan eindelijk om 14.25 het vliegtuig instappen en plaatsnemen in onze stoelen en na 9 en een half uur vliegen stonden we eindelijk op Nederlandse bodem.

Nou jullie begrijpen dus wel dat wij LAX een kl…. vliegveld vinden en waarschijnlijk, als we nog eens naar Amerika gaan, dit vliegveld proberen te mijden.