Gisteren zijn we ’s morgens vroeg vertrokken voor een lange rit (280 mijl) van Lake Isabella naar Las Vegas. We wisten dat dit een lange rit zou zijn en hebben bewust geen uitstapjes of bezichtigingen gedaan. Alleen maar snelweg, snelweg en nog een snelweg. Met een tussenstop bij Kramer Junction en een hapje bij de Burger King. De snelwegen in Californie reden lekker weg. Veel bochten en dat maakt het autorijden afwisselend.
Maar eenmaal in Nevada werden de snelwegen eentonige lange rechten stukken met ‘kermisattracties’ langs de weg die je afleiden van je werk als chauffeur. Wat een gebouwen in de meest vreemde soorten. Hotels en casino’s die er uit zien als sprookjeskastelen. Niet gek dat de kinderen dachten dat er veel leuks voor hun te doen was. Helaas… Dat is allemaal vermaak voor de volwassenen. Naast al die prachtige gebouwen schreeuwen de reclameborden je tegemoet. Tussen al die borden moet je ook nog eens de juiste borden voor de wegbewijzering vinden. Een hele klus. Moe kwamen we dan ook om 15.30 aan op de camping. Bij het uitstappen blijkt al snel dat de airco in de camper geen overbodige luxe is. Wat is het hier heet. In de zon wel 39 graden celsius. En er was weinig schaduw. We wilde nog even bekijken wat er in de omgeving te doen was. Maar door de hitte kwamen we niet verder dan de supermarkt aan de overkant. Door de overgang van het lekkere weer in Californie naar de hitte in Las Vegas en het gebruik van de airco heeft Yvonne er helaas een verkoudheid aan overgehouden.